Nieuw in de collectie
Wekelijks melden zich mensen bij de Groninger Archieven die boeken, kranten of andere documenten aan ons willen overdragen. Vaak wil iemand iets schenken dat wij al in onze collectie hebben (een krant uit 1916), of iets dat niets met Groningen te maken heeft (een 17e eeuws theologische verhandeling in het Grieks) en daarmee niet in onze collectie past. In beide gevallen slaat de dienstdoende collega het aanbod vriendelijk af.
Een enkele keer is zo’n schenking een echte krent in de archiefpap. Onlangs belde de heer Theo Thijssing met de vraag of de Groninger Archieven belangstelling hadden voor de boeken van zijn moeder. Soortgelijke vragen worden vaker gesteld en leiden zelden tot echt bijzondere aanwinsten. Dit geval bleek anders te zijn.
Het bleek namelijk te gaan om een groot deel van het oeuvre van de in 2011 overleden Henny Thijssing-Boer. Een van de bekendste en succesvolste auteurs van streekromans die ons land rijk is.
Past dit eigenlijk wel in de collectie...?
Bij titels als ‘Op weg naar de toekomst’, ‘Als liefde honger lijdt’ en 'Omarmd door geluk’ gaat er hier en daar toch een wenkbrauw omhoog. Voor veel mensen kleeft aan haar werk het beeld van christelijk-moraliserende 13-in-een-dozijn verhaaltjes die alleen gelezen worden door zich vervelende huisvrouwen.
En toch: Henny Thijssing-Boer schreef net zo goed over twee lesbische vrouwen en een getrouwde man die ontdekt dat hij homo is, als over de arbeiderszoon die tot over zijn oren verliefd is op een rijke boerendochter. Hoe dan ook, de vraag was: streekromannetjes, horen die eigenlijk wel thuis in onze collectie? Het antwoord moest wel bevestigend luiden. Licht verteerbare cultuur is ook cultuur en een succesvolle streekroman schrijven is lang niet zo makkelijk als het wellicht lijkt.
Henny Thijssing-Boer is daarbij als auteur net zo Gronings als Gerrit Krol of Jan Boer. Haar Groninger afkomst, zij werd in 1933 geboren in Sint Annen, verloochent de schrijfster niet. Haar hoofdpersonen dragen nogal eens een typisch Groninger voornaam en wonen in een fictief Gronings dorp.
Ook zijn er visuele Groninger elementen. Op de omslag van ‘Hilde, mijn dochter’ is duidelijk de Martinitoren afgebeeld en wie een scherp oog heeft herkent op de cover van ‘De vrouw die mij gegeven werd’ onmiskenbaar het schathuis op het borgterrein van Ewsum te Middelstum.
Nummer 1
De ‘serieuze’ literatuurcritici besteedden geen aandacht aan Henny Thijssing-Boer, of aan welke streekromanschrijver dan ook. Toch streefde zij in verkoopcijfers menig topauteur voorbij. In de uitleen top 100 van openbare bibliotheken stond Henny in 1992 op de eerste plaats. In deze lijst vinden we haar anno 2017 niet meer terug. Maar waar Mulisch en Hermans aan de straatstenen niet te slijten zijn, wordt Henny Thijssing-Boer volop gelezen. In het kringloop circuit vinden haar boeken nog steeds gretig aftrek. De heldere stijl en de overzichtelijke verhalen die telkens min of meer volgens hetzelfde, herkenbare stramien verlopen werden en worden door veel mensen gewaardeerd. Hendertje Boer, zoals zij geboren werd, is zonder meer een Groninger topper. Al zal niet iedereen willen toegeven een roman van Henny Thijssing-Boer op haar (of zijn!) nachtkastje te hebben liggen…
. geschreven door Henny Thijssing-Boer" />Voorkant Hilde, mijn dochter geschreven door Henny Thijssing-Boer
Naar aanleiding van het artikel in het Dagblad van het Noorden afgelopen zaterdag: Archief omarmt streekromankoningin, hebben wij een flink aanbod gekregen van vele (ontbrekende) titels. We proberen met iedereen persoonlijk contact op te nemen. Heel hartelijk dank voor het meedenken en compleet maken van onze collectie.