Medewerkers van de Groninger Archieven tonen hun favoriete stuk uit onze collectie. Deze maand vertelt Gert Plas, coördinator Poparchief Groningen en medewerker AV & Nieuwe Media over een bijzondere muziekuitgave.
De traditionele archiefdelver zal bij het item dat ik aandraag wellicht zijn neus ophalen. Het is hem/haar niet oud genoeg, geen onderdeel van een traditioneel papieren archief en als zodanig eigenlijk minder onder archief, en meer onder realia te scharen: de ‘pizzadoos’ van de Groninger coverband Weanietots uit 1993.
Weanietots wordt in 1992 als project opgericht door medewerkers van poppodium Vera in de Oosterstraat in Groningen, aangevuld met de ‘inner circle’ van de club. Op een enkele uitzondering na zou je kunnen stellen, dat het beheersen van een muziekinstrument bij de bandleden vooral is gebaseerd op het kijken ernaar tijdens de concerten van hun favoriete bands, die deze Vera-veteranen in de loop der jaren hebben bezocht. Om zo’n instrument dan vervolgens toch op te pakken en vol overtuiging belabberde coverversies van nummers op een podium ten gehore te brengen, getuigt van moed. Vaste sidekick van de band is El (Eltjo) “[...] die met een blokfluit zijn persoonlijk gevecht aangaat met alle muziek.”[1] De titel ‘slechtste band van Groningen’ wordt echter als geuzennaam gedragen en het levert Weanietots een zekere cultstatus op.
Dat heeft tevens te maken met de bijzondere muziekuitgaven van de band, waaronder eerder genoemde pizzadoos met de toepasselijke titel ‘All The Way From Unox’. Deze is namelijk gelijk een goede snert rijkelijk gevuld met een absurde verzameling items: buiten een viertal live-opnames op cassette zijn dat onder meer een roltoeter, een handgemaakt kwintet (“de vijfpersoons-uitvoering van het oud-Hollandse kwartetspel”), een Playmobil-poppetje met paard, een stukje gitaar (letterlijk), een hilarische cursus elektronisch orgelspel door bandlid Kurt, fanmail, ‘bewerkte’ foto’s van de bandleden, een T-shirt, een genummerde plastic tas inclusief naam van degene die de box aanschaft en nog het een en ander aan vulling.
Het prachtige artwork voor de box, de vier cassettes en het kwintet is van de hand van mede-bandlid Willem ‘Snorkel’ Kolvoort, wiens posters voor Vera-concerten al jaren gewilde verzamelobjecten zijn. Onder concertbezoekers, maar ook onder de muzikanten voor wiens optredens de affiches eigenlijk gemaakt zijn. Wat de box nog unieker maakt, is dat al het artwork met de hand is ingekleurd en per box kan verschillen in kleurstelling van de afzonderlijke items. En dat in een eerste oplage van 30 stuks, gevolgd door een ietwat minder gevulde tweede oplage van 45 stuks. Of misschien was de in de kinderjaren zo zorgvuldig opgebouwde collectie Playmobil gewoon op.
Bronnen
[1]André Westra, ‘Weanietots komen van de planeet Unox’, Universiteitskrant, jaargang 26, nr. 20, 6 februari 1997, blz. 19
januari februari maart april mei juni juli september november december